माळेत ओवलेले बारीक गोलाकार मणी किव्वा दसऱ्याला भरगच्च दिसावा म्हणून फुलं अगदी जवळ जवळ ओढून केलेला झेंडूचा हार दिसावा असंच काहीसं हे दृश्य.
हिरव्यागार झाडाच्या एखाद्या पर्णहीन फांदीवर दाटीवाटीने बसलेले हे छोटे पक्षी.काहीश्या ढगाळ वातावरणात आणि सकाळच्या हवेत उतरलेल्या तापमानावर मात करण्याच्या हेतूने बसले असावेत असा समज करून बिलगून बसलेले हे पक्षी जवळून पहायला मजेशीर वाटत राहतात.
काही उलटे आणि काही सुलटे बसलेले असल्यामुळे त्या सरळ रेषेतही आलेले रंगाचे वैविध्य लांबूनही ओळखू येण्यासारखे असते. मात्र प्रत्यक्षात जवळ गेल्याशिवाय ते बसलेले पक्षीच आहेत याची कल्पना येत नाही.किंबहुना जवळ जाऊन देखील हे बिलगले पक्षी पाहताना हा फांदीचाच भाग असावा असा काहीसा भास होत राहतो. मात्र क्षणिक होणारी पंखांची हालचाल या जीवाची खात्री पटवते.
या रेषेतील एखादा मधलाच पक्षी जर उडून गेला तर मक्याच्या कणसातील मधलाच दाणा निघाल्यावर येणाऱ्या रचनेप्रमाणे हि फांदी दिसत राहते.रेषेतील बरेच पक्षी तरी डोळे मिटून होते. मात्र तोंडाने चाललेला अविरत आवाज त्या शांततेचा भंग करत होता आणि त्यांच्या अस्तित्वाची जाणीव देखील.
हा पक्षी साधारणतः असाच घोळक्यात दिसतो.उंच झाडाच्या वरच्या अंगाला पर्णहीन फांद्यांवर चिकटून बसलेले हे पक्षी आकाराला तसे लहानच पण हालचालालीला तितकेच चंचल असतात.उडताना रंगाचा अंदाज नीटसा येत नाही पण स्थिरावल्यावर याचा राखी रंग लगेच दिसून येतो.
हा पक्षी तसा फारसा लक्षात राहण्यासारखा किव्वा लोकप्रिय देखील नाही मात्र त्यांची हि बसण्याची पद्धत नक्कीच लक्षात राहते.किंबहुना यामुळेच हा पक्षी दीर्घकाळ स्मरणात राहील.
हृषिकेश पांडकर
१३.०१.२०२०
Sundarban Biosphere | India | January 2020
No comments:
Post a Comment